Romatoid Artritli Hastalarda Periferik Nöropati: Elektronörofizyolojik Çalışma

Özet

Amaç: Bu çalışmanın amacı, nörolojik muayenesi normal olan Romatoid Artrit'li (RA) hastalarda periferik sinir sistemi tutulumunun elektrofizyolojik çalışmalarla değerlendirilmesidir.

Yöntem ve Gereçler: Çalışmaya 56 RA'li hasta ve 32 sağlıklı kontrol dahil edildi. Hastaların demografik özellikleri, hastalık süreleri ve kullandıkları ilaçlar kaydedildi. Hastalık aktivitesini belirlemede laboratuvar verileri ve Ritchie Artiküler İndex (RAİ) kullanıldı. Tüm hastalar ve kontrol grubunda, median, ulnar, and peroneal sinir motor sinir iletim çalışmaları, F dalga latansı ve median, ulnar, and sural sinir duyu sinir ileti çalışmaları kaydedildi.

Bulgular: Elektrofizyolojik olarak nöropati sıklığı RA'li hasta grubunda kontrol grubuna göre daha sıktı. RA'li hastaların 20'sinde (%36) nöropati tespit edildi. Üç hastada (% 5) sensorimotor polinöropati, 7 hastada (% 13) sural sinir duyu ileti hızında yavaşlama veya duyusal aksiyon potansiyeli elde edilememe, 2 hastada (%4) karpal tünel sendromu, 6 hastada (%11) peroneal sinir bileşik kas aksiyon potansiyeli amplitüdünde azalma, 1 hastada (%2 ) peroneal sinir bileşik kas aksiyon potansiyeli amplitüdünde azalma ve ulnar sinir duyu iletiminde yavaşlama ve 1 hastada (% 2) ulnar ve sural duyu iletiminde yavaşlama tespit edildi. Kortikosteroid tedavi alan, almayan ve Schirmer testi ile romatoid faktör pozitifliğine göre hastalar gruplandırıldığında nöropati yönünden istatistiksel anlamlı farklılık tespit edilmedi. Elektrofizyolojik parametreler ile hastalık aktivitesi arasında da korelasyon tespit edilemedi. Kontrol grubunda 2 kişide (%6) elektrofizyolojik olarak nöropati tespit edildi, RA'li hastalarla karşılaştırıldığında aradaki farklılık istatistiksel olarak anlamlı idi (p<0.01).

Sonuç: RA'li hastalarda nöropatinin klinik olarak değerlendirilmesi sıklıkla nörolojik semptomların artrit nedeni ile ayırt edilememesi yüzünden zordur. RA'li hastalarda nöropatinin erken tanınabilmesi için, klinik olarak tutulum olmasa bile elektrofizyolojik çalışmaların rutin tanısal yöntem olarak kullanılması önerilmektedir. (Turk J Rheumatol 2009; 24: 62-6)