Subakromiyal Sıkışma Sendromu Olan Hastalarda Ketoprofen Fonoforezi ile Ketoprofen ve Lidokain-Prilokain Fonoforez Uygulamasının Karşılaştırılması

Hayal Güler1, Ayşe Dicle Turhanoğlu1, Kerem İnanoğlu2, Deniz İnanoğlu1, Cahit Özer3

1Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, Hatay, Türkiye
2Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anestezi ve Reanimasyon Anabilim Dalı, Hatay, Türkiye
3Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi, Aile Hekimliği Anabilim Dalı, Hatay, Türkiye

Anahtar Kelimeler: Fonoforez, ketoprofen, lidokain-prilokain, subakromiyal sıkışma sendromu

Özet

Amaç: Çalışmanın amacı, subakromiyal sıkışma sendromu olan hastalarda ketoprofen ve lidokain-prilokain fonoforez uygulamasının, tek başına ketoprofen fonoforezine bir üstünlüğü olup olmadığının değerlendirilmesi idi.

Yöntem ve Gereçler: Çalışmaya subakromiyal sıkışma sendromu olan 70 (39 kadın, 31 erkek) hasta alındı. Hastalar iki gruba ayrıldı ve her iki grubada 15 seans fizik tedavi ve rehabilitasyon programı uygulandı. Birinci gruba ketoprofen ve lidokain- prilokain fonoforezi, ikinci gruba sadece ketoprofen fonoforezi uygulandı. Ayrıca tüm hastalara sıcak paket, TENS ve egzersiz uygulandı. Hastaların omuz ağrısı şiddeti vizüel analog skala (VAS) ile değerlendiridi. Eklem hareket açıklığı (EHA) gonyometre ile ölçüldü. Hastaların fonksiyonel durumu UCLA (The University of California-Los Angeles) skorlaması ile değerlendirildi. Tüm değerlendirmeler tedavi öncesinde, tedavi sonrası 1.ayda ve tedavi sonrası 3. ayda yapıldı.

Bulgular: Tedavi öncesi iki grup arasında VAS, UCLA skorları açısından istatistiksel olarak fark yoktu (p>0.05). Tedavi sonrası 3.ay takiplerinde; grup 1'in VAS skorları grup 2'den daha düşük bulundu (p=0.020). Tedavi öncesi grup 2'nin EHA; fleksiyon, abduksiyon, iç rotasyon ölçümleri grup 1'den daha yüksekti (p=0.009, p=0.001, p=0.019). Tedavi sonrası 1. ay takiplerinde de grup 2'nin, abduksiyon ölçümleri grup 1'den daha yüksekti (p=0.024). Fakat tedavi sonrası 3.ay takiplerinde iki grup arasında UCLA ve EHA değerleri açısından istatistiksel olarak fark yoktu (p>0.05). Ayrıca, iki grup arasında tedavi öncesi ve sonrası dış rotasyon ölçümleri açısından fark yoktu (p>0.05).

Sonuç: Çalışmamızda, subakromiyal sıkışma sendromu olan hastalarda, tedavi sonrası 3.ay değerlendirmede, ketoprofen ve lidokain- prilokain fonoforezi ağrı ve EHA üzerine daha etkili bulunmuştur. (Turk J Rheumatol 2009; 24: 88-93)