Diş Hekimliği Fakültesi Çalışanlarında Bel ve Boyun Ağrıları

Özet

Amaç: Diş Hekimliği Fakültesi çalışanlarında bel ve boyun ağrısı sıklığını saptamak ve bel ve boyun ağrısına etki eden faktörleri araştırmaktır.

Yöntem ve Gereçler: Bu kesitsel çalışmaya 206 kişi alındı. Demografik özellikler, çalışma pozisyon ve süreleri, çeşitli pozisyonlarda bel ve boyun ağrısı sıklığı kaydedildi. Vizüel analog skala'ya göre (VAS) (0-10) ağrı skorları, Boyun Ağrısı Özürlülük Anketi (BAÖA) ve Roland-Morris Bel Ağrısı Anketi (RMA) ile kişilerin ağrı ve özürlülük düzeyi belirlendi. Çalışma koşulları ile değerlendirme parametreleri arasındaki ilişki Spearman korelasyon katsayısıyla (0< r<1), yaş grupları arasındaki fark (25 yaş üstü ve 25 yaş altı) Student T Testi,Mann Whitney U testi ve ki-kare testiyle, uzmanlık alanlarına göre gruplar arasındaki fark Kruskal- Wallis varyans analizi ve ki-kare testiyle değerlendirildi.

Bulgular: Katılımcıların ortalama yaşı 23.5±5,0 yıldı (%57 kadın). Haftalık çalışma saatiyle ayakta ve yürürken bel ağrısı sıklığı arasında (sırasıyla r=0.153 ve r=0.178) ve günlük çalışma saatiyle yürürken bel ağrısı sıklığı arasında pozitif ilişki saptandı (r=0.159). Oturarak çalışma süresiyle RMA (r=-0.188), ve BAÖA (r=-0.271) skorları arasında ters ilişki saptandı. Ayakta çalışma süresiyle RMA (r=0.252), BAÖA (r=0.334), bel ve boyun-VAS skorları (sırasıyla r=0.200 ve r=0.279) arasında pozitif ilişki saptandı. Ayakta çalışma süresiyle tüm pozisyonlarda bel ve boyun ağrısı sıklığı arasında ilişki saptandı.Uzmanlık alanlarına göre gruplar arasında fark saptanmadı. 25 yaş üzeri grubun BAÖA değerleri anlamlı olarak daha yüksek saptandı (p=0,043) fakat diğer parametreler açısından fark saptanmadı.

Sonuç: Çalışma süresi ve pozisyonu, bel ve boyun ağrısı üzerinde önemli etkiye sahiptir. (Turk J Rheumatol 2010; 25: 122-9)